“Sommige van de levendigste herinneringen uit mijn jeugd in Groot-Brittannië hebben met muziek te maken. Vaak als ik oude klassiekers hoor, denk ik terug aan de kermis, of hoe ik naar de radio luisterde of Top of the Pops bekeek, terwijl ik, als niemand keek, als een gek danste. Mijn ouders verhuurden kamers en een van onze gasten was een Jamaicaanse muzikant. Ik was enorm onder de indruk als hij riffs op zijn keyboard speelde. Ik was toen duidelijk al gepassioneerd door muziek.”
Kratten vinyl
“Jaren later, nadat we naar Amsterdam waren verhuisd, wilde ik voor mijn zestiende verjaardag een feest organiseren. Ik werd voorgesteld aan een professionele dj die vlakbij woonde en al snel raakten we bevriend. Ik vroeg of ik wat feestelijke lichten mocht lenen en had nooit verwacht dat hij met zijn complete sound system en twee kratten vinyl op kwam dagen. Dus er was ineens een dj. Hij overviel me vervolgens met de vraag of ik ook wilde draaien.”
Geen bewuste keuze
“Zijn vraag bracht me totaal van mijn stuk want ik had er zelf nog nooit aan gedacht om platen te gaan draaien. Vinyl was in die tijd juist de standaard. ik had maar dertig of veertig albums, voornamelijk funk en jazz-funk en ik had geen enkele 12-inch. Die avond had ik echter zoveel lol dat het me inspireerde om vaker muziek te draaien. Denk aan schoolfeesten, verjaardagen en bruiloften. En zo ontwikkelde ik me langzaam tot dj; het was nooit een bewuste keuze maar in eerste instantie een hobby.”
Fade in, fade out
“Mijn eerste professionele gig kwam op mijn pad toen ik werd gevraagd om wekelijks op vrijdagavonden en zondagmiddagen te draaien in een club. Non-stop op de maat mixen was nog niet zo bekend destijds, dat kwam een aantal jaar later. Het waren ‘fade in, fade out’ overgangen en tegelijkertijd sprak ik opzwepend door de microfoon, een klein beetje zoals radio-dj’s. Overigens vond ik dat praten het engst, soms schreef ik van tevoren zinnen op en oefende hiermee.”
Serieuze ‘bad boy’ club
“Tegen die tijd was ik negentien en ik draaide reggae, funk, boogie en jazz-funk bij een club op de derde etage van het Rothaanhuis. Op een gegeven moment werd ik gevraagd om ook bij de Commodores Funk Palace op de Warmoesstraat te komen draaien. Oef, dat was een serieuze ‘bad boy’ club. Soms draaide ik er samen met een andere dj - gelukkig maar, want ik nam af en toe een haaltje van een joint.”
Politie met wapenstokken en honden
“Op een van die avonden was de wiet net even te sterk, zodat ik twee uur lang in een hoekje achter de dj-booth heb liggen slapen. De dj met wie ik samen draaide, was al bezig met zijn eigen set en vervolgde toen met de mijne. Ik was toen nog zo’n onschuldige knul dat ik er geen idee van had wat er werkelijk allemaal achter de schermen aan de gang was in die club. Tot de politie op een avond onverwacht binnenviel, compleet uitgerust met wapenstokken en honden. Pas later werd me duidelijk waarom iedereen als een dolle naar de wc’s beneden rende. Onschuldige ik zat te freaken over een klein zakje wiet. Als ik eraan terugdenk, vind ik het nog steeds bijzonder grappig.”
Tussen reggaebands door draaien
“In die periode begon ik ook veel naar roots reggae, salsa en andere wereldmuziekstijlen te luisteren. Voor een openlucht reggae-event in de Amsterdamse Bijlmer regelde ik drie bands en ik draaide zelf reggae voor Amharik Sound System (in de reggae scene heet een dj dan de ‘selector’). Al snel vroeg de Melkweg me of ik tussen de optredende reggaebands door wilde draaien en erna. Daarnaast stond ik op enkele salsafeesten.”
Succesvol bij Richter
“Ik ben ervan overtuigd dat al deze genres in de daaropvolgende jaren van invloed zijn geweest op mijn dj-en. Toen ik gefrustreerd raakte van het feit dat ik niet op regelmatige basis ergens achter de draaitafels stond, ging ik zelf op diverse locaties feesten organiseren. Ik heb onder meer drie events bij Richter neergezet. Deze waren zo succesvol dat ik elke zondag aan de slag kon en de tent binnen drie maanden elke week vol kreeg. Dit leidde tot een andere vaste plek erbij, bij Club Havana op de 2e etage. Tegelijkertijd bleef ik doorgaan met het organiseren van eigen dansfeesten op andere locaties”
Manager wereldkampioen tapdansen
“Ik was een actief baasje in die dagen. Zo heb ik Upstage Unlimited opgezet: een boekingskantoor voor internationale straat- en clubdansers. Ik had een vaste bezetting van vier groepen die geregeld vanuit het Verenigd Koninkrijk overkwamen om op mijn eigen events op te treden, onder andere de Brothers in Jazz. De IDJ Jazz Dancers uit London traden op tijdens de openingsnacht van de RoXY. Dit leidde weer tot regelmatige boekingen voor gewone clubdancers in de RoXY. Gedurende diezelfde periode werd ik de manager van Marcel Peneaux, die tweemaal wereldkampioen tapdansen was. Hij werd later een van de sterren van de Nederlandse productie The Cotton Club met daarin ook Ruth Jacot.”
Alles in de Londense-stijl
“Ook Soho Connection (opgezet door Maz Weston, DJ’s Paul Jay & Graham B en ikzelf) had zich inmiddels in Nederland als een unieke feestorganisatie gevestigd. We deden alles UK-stijl: we hadden meestal twee of drie dansruimtes, allen met een eigen stijl muziek (lees: jazz-dance, house, rare grooves) en we printten flyers en enorme posters met de dj-line-up; iets wat destijds nog niet veel gebeurde in Nederland. Zowel de Nederlandse media als het Engelse ID-Magazine kregen hier lucht van en schreven over onze organisatie. We brachten ons concept vervolgens naar allerlei locaties in heel het land en we werkten samen met Engelse organisatoren van warehouse party’s, Family Function en Shake ‘n’ Fingerpop. Ik heb meegemaakt dat er vijfhonderd Londenaren samen met DJ Norman Jay meekwamen ten behoeve van een van onze ‘London Comes To Amsterdam’ weekenders.”
Uiteindelijk maar twee wc’s
“Soho Connection en housemuziek gingen steeds meer hand-in-hand en hoewel we succesvol muzikale grenzen verlegden, leerden we tegelijkertijd enorm veel over het organiseren van feesten. Ik zal nooit vergeten dat we een warehouse event hadden in een enorme loods aan de Levantkade in Amsterdam. Er was meer dan genoeg ruimte voor drie areas: reggae, rare groove en acid house waar zo’n tweeduizend mensen op afkwamen. Ik had ervoor gezorgd dat er mobiele toiletten waren maar ik was vergeten bij de gemeente een vergunning aan te vragen voor de aansluiting, dus uiteindelijk hadden we maar twee wc’s. Ook hadden we geen fatsoenlijk systeem voor de entree en het entreegeld. Ik zal niet op alle details ingaan maar ik herinner me dat we een week lang met z’n vieren bezig zijn geweest om de loods achteraf weer presentabel te krijgen.”
Uitverkochte RoXY
“Hierna nam de house een flinke vlucht. Een week later was de RoXY uitverkocht. Intussen zetten ook enkele andere creatieve geesten organisaties op als Dept. Store uit Amsterdam en 12 Channels uit Utrecht, waarbij de nadruk op house lag.”
De domste fouten
“Bij sommige gigs in die tijd heb ik de domste fouten gemaakt. Toen ik in Richter achter de dj-booth stond, dacht ik eens dat de elektriciteit uit was gevallen. Tot ik erachter kwam dat ik de naald van de verkeerde plaat had gehaald, hahaha, ik had echt niets door. Toen alles stilviel, nou, als de blikken van het publiek hadden kunnen doden… Diezelfde stommiteit heb ik nog eens begaan gedurende een van onze Soho Connection events in Rotterdam. De venue was stampvol en toen ik de naald weer in de groef liet vallen, ging het publiek totaal uit z’n dak. Ik weet zelfs nog welke track het was: Kraze’s The Party. Paul Jay zei toen enthousiast tegen me: “Dit is het beste wat je ooit hebt gedaan.”
Eddy’s invite voor de RoXY
“De eerste housetrack die ik ooit kocht, was Steve ‘Silk’ Hurley’s Jack Your Body, die ik had gehoord bij Eddy’s (Eddy De Clercq, red.) PEP Club @ Paradiso. Hij draaide allerlei stijlen, van house tot Washington Go Go (funk). Eddy kwam naar een van mijn events en zes maanden later vroeg hij me om in Club RoXY te draaien. In het begin was alle house soulvol; het genre kwam voort uit de jaren zeventig uptempo boogie en disco en ontwikkelde zich eind jaren tachtig veelal uit de New York gay scene en ook Detroit en Chicago. Ook Detroit techno had een soulvol gevoel.”
De hele nacht solo draaien
“Vanaf het begin steunden Eddy, KC the Funkaholic en ikzelf het draaien van house in de RoXY. We ondervonden echter veel weerstand. Ik weet nog dat ik tijdens mijn eerste dagen in de RoXY een accapella over een instrumentale track mixte. Ik was super zenuwachtig en transpireerde enorm toen ik probeerde om de tracks in de maat te houden. In die tijd waren sets van vijf tot zes uur de norm. Dat was fantastisch omdat ik het publiek mee kon nemen op een reis, door de muzikale opbouw, diverse hoogtepunten te creëren, onverwachte tracks (bijvoorbeeld: a capella uit een Cheech & Chong film), soms deep house voor het laatste uur, de afbouw en altijd een onvergetelijke laatste track. Pas gedurende eind jaren negentig begonnen dj’s kortere sets te draaien en ontstonden hele line-ups waarbij elke dj slechts een uur of anderhalf optrad. Club RoXY was trouwens de plek waar ik Graham, Paul & Maz ontmoette.”
Bassline op de RoXY donderdag
“Club RoXY programmeerde in het begin verschillende avonden met een eigen muziekstijl. KC en ikzelf organiseerden Bassline op donderdagen, waar hiphop en RnB (toen New Jack Swing genoemd) in de schijnwerpers stonden. Na een jaar waren deze avonden ten einde. Een aantal maanden later wilde KC samen met mij Bassline herstarten en hoewel ik een groot liefhebber was, waren teveel andere ‘muziek’-projecten gaande. KC’s harde werk en doorzettingsvermogen betaalde zichzelf trouwens uit: Bassline werd een groot succes in Paradiso. KC, net zoals Eddy, zijn innovators en initiators, en deden hun ding allemaal uit de liefde voor muziek.”
Eerste release bij TINK! Records
“Ik kwam met het produceren in aanraking toen dj Alex van Oostrom en enkele anderen telkens weer suggereerden dat ik zelf aan de gang moest. TINK! Records kwam in 1990 tot stand mede door onze eerste release, samen met drie medeproducers Wendell Morrison, een vocalist uit New Jersey (VS). Frankie Knuckles was lyrisch over de track, Jam On It, waar we uiteindelijk vijfduizend exemplaren op vinyl van verkochten. Mede hierdoor reisde ik naar de Verenigde Staten en interviewde Steve ‘Silk’ Hurley voor mijn radioshow S.H.A.G. (Soulful House & Garage, red.) op New Dance Radio. Ik ontmoette producers, platenlabels en dj’s in New Jersey en New York. Een van hen viel me in het bijzonder op, Mark Thompson. Hij was een enorme inspiratie voor me; hij mixte met drie ‘echte’ draaitafels, waarbij hij een reel-to-reel bandrecorder voor FX gebruikte en om demotracks in te mixen. Soms gebruikte hij ook een sampler. Deze man heeft mijn stijl van draaien absoluut beïnvloed. Uiteindelijk zijn we goede vrienden geworden en ik heb hem meerdere malen als dj naar Nederland gehaald om te draaien.”
Amsterdams ‘best-kept secret’
“Gedurende mijn RoXY-jaren was ik tegelijkertijd al vaste dj bij Club Havana ‘Upstairs’. Hier specialiseerde ik me onbedoeld in de meer soulvolle kant van de house. Hoewel het een kleine, intieme club was, was het toen een bijzondere plek die op een underground niveau ook internationaal allure genoot. ik noemde het ‘Amsterdams best-kept secret’. Dat kwam onder meer door de sfeer die door de muziek ontstond. Deze sprak zowel een gay als hetero publiek aan, mannen en vrouwen, zwart en wit en alles daar tussenin. Het was een beetje te vergelijken met de legendarische Jackie 60’s in New York.”
De soulvolle kant van house
“Vrouwen waren dol op Havana omdat ze zich er veilig voelden; ze konden er stappen zonder lastig gevallen te worden. Vanuit Havana ontstond een compleet nieuwe lichting van drag queens en dansers, zoals The Funky Divas, Nicky Nicole, Covergirl, Martha en vele anderen. Natuurlijk was ik er niet de enige dj. Raoul was een resident, net als Carlito, Cassie 6 had zijn zondagmiddag jazz-dance sessies genaamd The Message en Natarcia creëerde een sterke groep trouwe fans op de woensdagen. Havana bleek een geweldig alternatief te zijn waar de soulvolle kant van house domineerde, hoewel het in het begin nog lastig was om er house te kunnen draaien. Ik voerde het hen hapje voor hapje. Rond de tijd dat Ce Ce Peniston’s Finally werd uitgebracht, stond het Havana-publiek wat meer voor house open. Ik heb diverse compilatie-cd’s uitgebracht, ‘Upstairs at Club Havana’ (drie volumes) en Soul Children. Twee daarvan zijn live in de club zijn opgenomen.”
Jungle nights
“Snel vooruit spoelen naar het einde van de jaren negentig. House had zich ontwikkeld. Dimitri was een opkomende ster met zijn Hi Tech Soul Movement, gabber was groot in het zuiden van het land en soulvolle huis was en is nog steeds een niche in Nederland. De vrijdagen in Club RoXY stond in het teken van jungle. Een tijd later startten Joost van Bellen, Quinten de Rosario, Ted Langenbach en ikzelf ‘Glam’ bij de RoXY. Deze avond was gericht op de soulkant van de house maar na een jaar of zo was de nacht wel stabiel maar we zagen helaas geen vooruitgang.”
Britse undergound sound – UK Garage
“Vanwege mijn Engelse achtergrond was mijn passie voor bumpy grooves en vette basslines in mijn systeem verankerd. Ik raakte geïnspireerd door de Britse underground sound en ervoer de UK garage en 2-step als een welkome verademing. Het was niet zo dat ik andere stijlen verafschuwde – dit waren enkel frisse, nieuwe genres die ik aan mijn collectie toevoegde. Ik wilde iets nieuws in Amsterdam proberen. In het begin stond Club RoXY wat huiverig tegenover het zetten van een stap in het onbekende, maar gelukkig gaf dj Per me de mogelijkheid om het te proberen op Time Machine, zijn concept in de Melkweg. Mijn gast-dj’s waren de Engelse dj Timmy ‘Boomkat’ en MC Spyder. Dit bleek een briljante combinatie te zijn.”
Groovemaster Johnson’s’ Bubble Club
“Net voor het Melkweg-event zag Club RoXY echter ineens ook het potentieel en besloot het toch met me te proberen. Et voilà, de zondag Juice-avond met UK Garage kwam tot stand met mijzelf en Joost achter de draaitafels en Puck Verdoes die alles regelde. Timmy ‘Boomkat’ en Spyder waren de gasten op de opening. UK Garage werd altijd aangevuld door mc’s en de vaste Juice-mc’s waren Vin-E, Ruff Nas, Spyder en Deadly. Rond dezelfde tijd introduceerde ik ‘Groovemaster’ Johnson’s Bubble Club in Paradiso en binnen een jaar was elke editie uitverkocht. We begonnen in de kleine zaal boven met mijzelf als dj en Timmy ‘Boomkat’ en Spyder als mijn reguliere gasten. In die tijd heb ik nog eens drie compilatie cd’s uitgebracht, waaronder Bubble Club, Urban Dance Floor en Speed Garage, de laatste als dubbel-cd met Joost.”
‘De Keizer van de Amsterdamse Groove’
“Hoe ik bij de naam Groovemaster Johnson kwam? Nou, toen ik net in Nederland was, was mijn roepnaam John. Ik heb namelijk een Indiase naam die weinigen in Nederland kunnen uitspreken. Na mijn debuut op mijn eigen zestiende verjaardag werd ik goed bevriend met een Surinaamse jongen, Purcy. Zijn oom was dj en Purcy wilde graag in zijn voetsporen treden. Op een dag vroeg hij me om samen met hem te draaien op een event van zijn oom. Zijn oom kondigde ons aan: Purcy als Mr. Pokoe en ik werd ineens Mr. Johnson. Toen ik later zelf events organiseerde, geneerde ik me echter om ‘mr.’ te gebruiken en maakte er gewoon DJ Johnson van, zelfs toen ik in de RoXY draaide. Op ‘Juice, als Joost en ik samendraaiden, kondigden wij elkaar altijd aan, hij noemde me altijd ‘De Keizer van de Amsterdamse Groove’. Maanden later was er een basketbalthema bij de RoXY en de creatieve afdeling gaf alle dj’s een typische bijnaam. Zo heette Joost ‘Magic van Bellen’ en, je raadt het al, kreeg ik de bijnaam ‘Groovemaster’ Johnson’.” (lacht)
Bubble Club crew
“Bubble Club begon best succesvol te worden en zonder de Bubble Club crew had ik het niet zomaar gered, ik kon echt op ze rekenen. Zij regelden op de achtergrond alles, van licht tot decor tot publiciteit, transport, dj set-up en afbouw en de soundcheck. Zij hielden een oogje in het zeil zodat ik me op de muzikale kant van de zaak kon richten. Trouwens, Ik ontmoette MC Vin-E tijdens ons eerste Bubble Club. Hij was op dat moment aan het mc-en bij de ‘Drum & Bassline’ thema beneden. Binnen een aantal maanden was de bovenzaal zo vol dat we naar de grote zaal verkasten. In de bovenzaal programmeerde ik het Belgische Supreme Team om hiphop en R’n’B te draaien.”
Zelfs in NEMO
“De draai- en rapstijl van het Supreme Team was nogal uniek in Nederland destijds. Ze waren een getalenteerde club die wat extra pit aan de avond gaven. Ik boekte altijd dansers via Jake’s Dance Factory, zo ontstonden de zogeheten ‘Bubble Club Dancers’; ze waren fantastisch! Toen de Bubble Club steeds populairder werd, ging ik een partnerschap aan met de broers John & Roger Oliviera. Zij zagen het grote plaatje, waren bijzonder innovatief op het gebied van de nieuwste technische foefjes en leverden vooral logistiek een groot aandeel. Ik hoefde mij uitsluitend met de programmering bezig te houden. Samen met Paradiso brachten we de Bubble Club naar een ander niveau. We hebben Bubble Club onder meer op een driedeks boot georganiseerd, in wetenschapsmuseum NEMO en regelmatig op het strand van Bloemendaal. Ook deden we het inmiddels ter ziele Rotterdamse Nighttown aan. Bovendien hadden we een lange lijst aan Britse artiesten, dj’s en mc’s als speciale gasten.”
‘UK garage-dj’
“De keerzijde van populair worden met slechts één muziekgenre, is dat je een etiket krijgt opgeplakt van ‘house’-dj of ‘UK garage’-dj. Er waren zelfs enkele collega-dj’s die teleurgesteld in me waren omdat ik die weg had gekozen. Maar er is zoveel meer dan slechts één stijl. Als ik bijvoorbeeld tijdens Rollerskate gigs draai, kan ik alles draaien dat bij de groove past, nieuw en oud. Ik houd van draaien in één stijl maar eerlijk gezegd, is het een stuk uitdagender om met een brede selectie aan de slag te gaan.”
Geen tijd voor volgers
“Ik heb ook een passie voor jungle, breaks, grime, nieuwere soul en wat tegenwoordig afrobeat heet….tja, zelfs al die genrebenamingen zijn moeilijk te volgen. Mits gewenst, draai ik nieuw, oud of diverse genres door elkaar of uitsluitend één stijl. Het belangrijkste in de creatieve tak is motivatie door plezier te hebben. Ik weet dat je, om tegenwoordig een populaire dj te zijn, een grote groep volgers moet hebben op Twitter, Instagram, Facebook, enzovoort. Daar heb ik echt geen tijd voor. Bovendien, berust iemands mate van succes werkelijk op deze dingen? Wat definieert succes überhaupt?”
Altijd positief
“De afgelopen acht jaar heb ik mij verdiept in elektronische global grooves en muziek met een spirituele draai. Denk hierbij een beetje aan muziek die je hoort tijdens het ‘Burning Man’ festival in de Verenigde Staten, en invloeden uit mijn muzikale verleden met een passie voor zang uit het ziel, diepe rollende, stuwende of grimey baslijnen, opzwepende ritmes met een zware cadans, percussie, spirituele teksten, moderne of traditionele toetsen, en dergelijke. Daarnaast verzeker ik me ervan dat de tekst – indien aanwezig – positief is.”
“We leven momenteel in een tegenstrijdige wereld vol met tegenstellingen en onenigheid. Love, peace & harmony is wat de wereld op dit moment ontbeert. Positieve muziek zou ertoe kunnen bijdragen dat mensen bewuster worden. Verandering is wat de wereld nu nodig heeft! Hierbij moet ik meteen denken een classic uit de jaren zeventig, The Isley Brothers met Harvest for the World.”
Facebook: https://www.facebook.com/groovemasterj/
E: gmaster.johnson@gmail.com